 |
|
 |
|
Ba
Me drog oss på ryggen og gjord'kje det grann,
han Bønna og meg og han Hansemann.
Graset va maigrønt og himmelen blå
med bitte små skyer så knapt konne gå.
Det va sju, det va ni.
Nei, eg tror det va tri
før solå drakk to så va grå.
Ei einaste skya fekk lov te å bli.
Me låg der og svimte og såg 'na, me tri.
Han Hansemann sa hu ligna på Ba,
og Bønna og meg sukka amen og ja.
Hu va lengting og sår.
Me va tolv-tretten år,
og me fabla om Ba samma ka.
Hu har krøller, sa Bønna. Nai, leggar! Sa eg.
Når hu går e det nesten så dansesteg.
Dei flottaste auer, du tenka deg kan.
Og daier! Me pusta i kor alle mann.
Men best så det va
tok skyå og la
surt reggen på land og på strand.
SÃ¥ gjekk det mongfoldige vintrar og dar.
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar.
Hansemann daua, og Bønnan blei gift.
Bara eg holle ut og går endå på vift.
Men eg glømm' ikkje Ba
og den maidagen gla
då me låg og såg syner på skift.
|
|
|
 |
|
 |
|
|
|
|
då me låg og såg syner på skift.
og den maidagen gla
Men eg glømm' ikkje Ba
Bara eg holle ut og går endå på vift.
Hansemann daua, og Bønnan blei gift.
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar.
SÃ¥ gjekk det mongfoldige vintrar og dar.
surt reggen på land og på strand.
tok skyå og la
Men best så det va
Og daier! Me pusta i kor alle mann.
Dei flottaste auer, du tenka deg kan.
Når hu går e det nesten så dansesteg.
Hu har krøller, sa Bønna. Nai, leggar! Sa eg.
og me fabla om Ba samma ka.
Me va tolv-tretten år,
Hu va lengting og sår.
og Bønna og meg sukka amen og ja.
Han Hansemann sa hu ligna på Ba,
Me låg der og svimte og såg 'na, me tri.
Ei einaste skya fekk lov te å bli.
før solå drakk to så va grå.
Nei, eg tror det va tri
Det va sju, det va ni.
med bitte små skyer så knapt konne gå.
Graset va maigrønt og himmelen blå
han Bønna og meg og han Hansemann.
Me drog oss på ryggen og gjord'kje det grann,
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| BBa |
| a |
| aB |
| va |
| vBa |
| Bva |
| ga |
| gBa |
| Bga |
| na |
| nBa |
|
| Bna |
| ha |
| hBa |
| Bha |
| Baa |
| B |
|
|
|
|
|
|
|
|
|